Boş tüfekle vatan kurtarılmaz

Müfit Onbaşı

mufitonbasi@gmail.com

Birey olarak insanların hedefleri vardır. Bu hedefler önce bireyin kendi dairesinden başlayıp, aile dairesi yaşadığı mahalle, ilçe, kent, en sonunda memleket dairesine hitap etmektedir.

Aslında insanın yapıp ettikleri en nihayet olarak memleketi ve dünya içindir. Bireylerin amaçları ne kadar aşkın olursa memleket dairesine, dünya dairesine ulaşman kabul edilmesi o derece mümkün olur. İnsanların bencil olmayan istekleri en dar daireden en geniş daireye ulaşır. Bir toplumun çoğunluğunun hedeflerinin büyük olduğunu düşünün. O toplumun her kesimi dünyada söz sahibi olması ne kadar kolaydır.

Amaç; hedef deyince çok büyük işlerden bahsetmiyorum, insanın yapabileceğinin, elinden gelenin en iyisini yapması yeterlidir. İnsanı gençleştiren, sadece kendi için istedikleridir. Bir toplumda her seviyeden her kabiliyetten insan yaşar. İnsanın sorumlu olduğu ve elinden geleni, en yakın çevresinden başlayan insanlığa sunmalıdır. Toplumu yönlendiren insanların amaçları da kendi insanına bunu öğretmesidir. Bencillikten doğan olmaktan kurtulmuş insanlar hem kendileri hem vatanları hem de yaşadıkları dünya için pek çok şey yapmış olurlar. Bu bağlamda asgari müştereklerde buluşabilir uzlaşabilir. Ayrıca çok şey bilmek her zaman yeterli değildir. Günümüz insanı bilgi donanım bakımdan çok da kötü değil. Belki de bildiklerini uygulayamama sorunu var. Veya bildiklerini nasıl hayata geçireceğini bilmiyor.

İnsanlar bildiklerini kalplerine yerleştirip buna göre yaşadıklarında bir güce sahip olurlar. Bu güç de tüfekleri doldurur. Dolu tüfek düşman için bir tehdittir. Kendi menfaatlerini milletin menfaatlerinden ayrı tutanlar vatanın kurtulması için elbette uğraşmayacaktır. Tabi sonuç olarak da içte ve dışta kendi için tehdit oluşturabilecek yerleri tüfekleri de boşaltmaya uğraşacaktır. En büyük iyilik bu tehdide karşı uyanık olmaktır. Tamda burada basın yayının yani medyanın toplum üzerindeki etkisini vurgulamak gerekiyor. Toplumumuzun yüzyıllardır bozulmadan yaşayan gelenek ve göreneklerinin son 15–20 yıldır hızla değiştiğini hatta hiçe sayıldığını görürüz. Elbette ki zaman teknoloji hız çağı bu inkâr edemeyiz. Netice itibarıyla toplumu yaralayan teknoloji ve hız değildir. Bu konuda şöyle bir örnek vermek istiyorum. Ateş bir yeri yok etmek için kullanıldığında yakıcı kötü bir sonucu verir. Aynı ateşle yemek yaparsınız, ısınırsınız v.s. bu da iyi bir neticedir.

Sonuç olarak bir toplumda bir memleket de iyi bir iş yapmak için de kötü bir iş yapmak için de en dar daireden aileden başlanıyor. Tabii olarak olumsuzluklar, olumlu yaşantılardan daha çabuk yayılır. Kırk günde yaptığınızı bir gün de yıkarsanız. Değerlerimize, kültürüne, geleneğine, sahip çıkmayan toplumlar, hedefsiz, ilkesiz kalırlar. Rüzgâr ne yönden eserse o yönden savrulur, zaman içinde nasıl oldu bilinmez eski kelimesine karşı da kompleksler oluşturmuş olduk. Eski ile yeninin güzel bir karışımı yapılsa herhalde bu günden daha iyi bir toplum çıkar. Sağlıcakla kalın…